۳- جهت‌گیری‌های سیاست خارجی بر اساس گرایش‌های اکثریت مردم و منافع بخش خصوصی؛

۴- هدف سیاست خارجی آلمان: افزایش ثروت ملی آلمان؛

۵-اقتصاد چهارم جهان با نیم درصد نرخ تورم؛

۶- ۴۱ درصد تولید، صادر می شود؛

۷- بزرگترین صادر‌کنندۀ سرمایه در جهان؛

۸- بالاترین تراز مثبت تجارت در جهان: ٢۵٨ میلیارد دلار؛

۹- درآمد سرانه: ۴۸/۲۲۶ دلار؛

۱۰- ۷۰ درصد صادرات به اتحادیه اروپا، آمریکا ۵٫۶ درصد و چین ۵.۵ درصد؛

۱۱- ۳۹۱۱ میلیارد دلار تولید ناخالص داخلی؛

۱۲- ۴۴ میلیارد دلار هزینۀ نظامی (کمتر از عربستان)؛

۱۳- ۱۵۰۰ میلیارد دلار صادرات؛

۱۴- رتبۀ ششم جهانی در محیط زیست؛

۱۵- ۲۷ درصد تولید برق از طریق انرژی‌های قابل جایگزین؛

۱۶- نیروی کار: ۶٨ درصد در خدمات، ٣٠ درصد در صنعت و ٢ درصد در کشاورزی؛

۱۷- ۸۲ میلیون نفر جمعیت، ۴٣ میلیون نفر نیروی کار و ۸ میلیون نفر خارجی؛

۱۸- وفاداری و پایبندی به قوانین و سیاست‌های اتحادیه اروپا؛

۱۹- ارتش ۱۸۰ هزارنفری با حضور خارجی صرفاً به عنوان حافظ صلح؛

۲۰- برگزاری جلسه عمومی در ۶۰ شهر آلمان توسط وزیر امور خارجه جهت یادگیری از مردم؛

۲۱- تشکیل جلسات منظم و برگزاری مناظره میان مسئولین وزارت خارجه با متخصصین سیاست خارجی با دیدگاه‌های مختلف؛

۲۲- رأی دهندگان آلمانی اجازۀ دخالت نظامی در خارج از مرزها به دولت رانمی‌دهند؛

۲۳- مهم‌ترین‌ نهادتصمیم گیری در سیاست خارجی: پارلمان آلمان؛

۲۴- علی‌رغم توجه خاص آمریکا، چین و روسیه به آلمان، تمرکز آلمانی‌ها بر اتحادیه اروپا؛

۲۵- علاقمندی پایدار و حقوقی برای حل منازعات منطقه‌ای و بین‌المللی؛

۲۶- پایبندی به قوانین و سازمان‌هایبین‌المللی؛

۲۷- روش تعامل با دولت‌های دیگر: ایجاد تفاهم و اجماع سازی؛

۲۸- عدم دخالت سیاسی در هیچ کشوری، همسایه یاغیرهمسایه؛

۲۹- ارائه مدل کارآمد حکمرانی و اقتصاد مبتنی بر تولیدات صنعتی؛

۳۰- تفاهم کلان و اجماع‌سازی مستمر میان هیأت حاکمه، احزاب، عامه مردم و بخش خصوصی پیرامون تعریف از آلمان و آیندۀ آن.

اشتراک گذاری پست در شبکه های اجتماعی