از سوی دیگر، بحران‌های اقتصادی، باعث بروز بحران‌های‌ فرهنگی‌ و ناهنجاری‌های اجتماعی در جامعه و نیز عدم گرایش مردم به‌ علم‌ و کاربردی‌ کردن‌ آن‌ با اهداف‌ اقتصادی‌ و زندگی‌ بهتر، سختکوشی، مسئولیت‌پذیری‌ و نظم، تدبیر و خلاقیت‌ و نوآوری‌ در کار، احترام‌ به‌ قانون‌ و رعایت‌ حقوق‌ دیگران‌ می‌شود که‌ در عمل‌ از‌ تحول‌ و توسعه‌ اقتصادی‌ و فرهنگی جامعه جلوگیری می‌کند.
بخشی از امکانات و توانایی‌های کشور ایران در کمتر کشور پیشرفته‌ای پیدا می‌شود؛ با این همه امکانات که از آن برخورداریم و در جهان کم نظیر است، از نظر اقتصادی در وضعیت مطلوبی قرار نداریم. متاسفانه علیرغم داشتن منابع عظیم خدادادی مثل طلا، نقره، مس، آلومینیوم، سنگ آهن، سایر فلزات گرانبها و نیز سنگ های ارزشمند و سرمایه انسانی شایسته ولی کشور ایران را می‌توان در رده کشورهای کمتر توسعه یافته علمی و صنعتی جهان به شمار آورد. همین وضعیت بد در کنار اوضاع نامناسب فرهنگی و عدم تعامل و ارتباطات خوب و سازنده با کشورهای پیشرفته صنعتی و فرا صنعتی باعث عدم رشد و توسعه و پیشرفت در زمینه های مختلف شده است.
دوران بحران، دورانی خطرناک است و بزرگترین خطر آن، نادیده گرفتن خطرات جدید است که عمدتاً با آنچه همه می‌دانند همخوانی ندارد؛ بنابراین، یک موضوع اصلی در دوران بحران، نیاز به مدیرانی است که با واقعیات روبه‌رو شوند و قدرت تصمیم‌گیری درست در مدت زمان کم را داشته باشند تا با استفاده از نیروی های لایق و شایسته بتوان از بحران ها خارج شد.
حکمرانی خوب و نظام شایسته سالاری کمک می کند تا کشور در مسیر و ریل درست حرکت کند. همچنین الگوبرداری صحیح از کشورهای پیشرفته و صاحب تکنولوژی کمک می کند تا ما هم در زمره کشورهای توسعه یافته و سپس صنعتی قرار گیریم.
#بحران_مدیریت #مدیران_ناکار آمد #منابع_عظیم_خدادادی #عدم_بهره_گیری #حکمرانی_خوب #نظام_شایسته_سالاری #الگوبرداری #دکترحسن_قاسمی_شاد #مشاور_حرفه_ای_مدیریت

اشتراک گذاری پست در شبکه های اجتماعی